De school

Vandaag ga ik vertellen over de school waar ik stage loop. Ik geef les op Elim Primary School in Windhoek, Khomasdahl. Elke ochtend moet ik met een taxi naar de school. De taxi nemen is hier normaal. Elke rit kost N$10, dit is ongeveer 80 cent. Het maakt niet uit waar je naartoe gaat, zolang je maar op de normale weg blijft. Als je tussenstops moet maken betaal je per persoon N$10 meer. Ook heb je de kans dat er anderen instappen gedurende de weg. Je betaalt tenslotte per persoon en niet voor de afstand. Dan is het aan de chauffeur wie hij het eerst wegbrengt. Hij houdt wel rekening met de route. Af en toe maak ik me wel zorgen. Niet over de route, maar over de auto. Ik denk dat zij hier geen APK hebben of een andere keuring, want er zitten scheuren in sommige ramen en je moet maar hopen dat de auto het goed doet. Het is mij een keer overkomen, dat ik aan de kant van de weg stond. De auto had besloten het op te geven. Ik kwam iets te laat, maar dat maakt hier niet zo heel veel uit.

Op de stageschool dragen de leerlingen een uniform. Dit bestaat uit bruine en gele kleren. Voor de jongens is het iets anders dan de meisjes. Zij dragen verschillende soorten kleren. De jongens dragen een combinatie van de volgende dingen; een trui (die je over een overhemd aan kan), een korte of lange broek of een overhemd. De meisjes kunnen dit ook dragen, maar dragen meestal een soort jurkje met een riem eroverheen. De meisjes mogen hun haar niet los dragen, waarom weet ik ook niet.

Elke maandag en vrijdag is er een bijeenkomst van leerlingen. Op maandag voor de bovenbouw en vrijdag voor de onderbouw. Dit houdt in dat de hele groep zingt en er worden een paar inspirerende woorden gezegd. Ook is er ruimte voor kleine opvoeringen van klassen. Dit kan verschillen tussen dans en zang of andere bezigheden.

Het aantal leerlingen verschilt per klas. Ik heb 49 leerlingen, maar andere hebben er meer of minder. In sommige klassen wordt er Afrikaans gesproken en in andere Engels. Als je je afvraagt hoe er orde wordt gehouden. Dan heb je het idee dat we terug in de tijd gaan. Mijn lerares heeft een stuk tuinslang dat zij gebruikt als mepmiddel. Dit gebruikt ze als een ouderwetse liniaal. Lekker meppen op de vingers. Niet iedere leerkracht heeft een tuinslang. Dat is natuurlijk aan de leerkracht zelf (welk mepmiddel zij gebruiken). Of een lekkere platte hand op het achterhoofd van de leerling. Elke keer dat zij mept met de tuinslang kijk ik weg. Ik blijf het een akelig gezicht vinden.

Niet alleen het orde houden is anders, ook het toezicht in de school is anders. De leerlingen zitten vaak even zonder leerkracht, omdat ze even is gaan bijkletsen bij een ander lokaal. Ook komen ze wel eens niet opdagen. Je zou maar een dagje geen zin hebben.
Het is voor mij best moeilijk om orde te houden. Ik sla niet en de leerlingen zijn dus niet bang voor mij. Ik kreeg te horen dat mijn geschreeuw aan de andere kant (op een hogere verdieping) van een soort van gang (dit is buiten) te horen is. Agh, ik moet toch op één of andere manier de leerlingen stil krijgen. Tijdens de pauze is er geen enkel toezicht. Ik zie veel kinderen ruige spelletjes doen of half vechten en af toe is er wel eens iemand gewond. Er wordt wel een soort van toezicht gehouden door aangewezen leerlingen. Die mogen anderen slaan, zonder problemen te krijgen. Alle leerlingen spelen tegelijk buiten. Alle 1165 leerlingen, want het gaat van groep 1 tot 7 denk ik (leeftijd 6 – 15/16). Vanaf groep 4 hebben zij een soort middelbare school idee. Ieder uur moeten zij wisselen van klas en hebben zij een ander vak. Soms hebben zij gym, oftewel doe maar waar je zin in hebt uurtje. Dan spelen zij gewoon buiten.

Het lesgeven is af en toe moeilijk en soms worden wij gewoon gebruikt, maar het heeft ook leuke kanten. Als je met een nieuw idee komt, vinden die leerlingen het geweldig. Het spelenderwijs leren is hier echt heel leuk. De kinderen worden heel enthousiast en hebben plezier in leren. Het niveau is niet hoog en ze lopen heel erg achter, maar ze willen het wel graag. Ook is er een taalbarrière. Sommige leerlingen komen uit Angola en spreken geen Engels. Dan moet ik een kind gebruiken om te vertalen. Dit kan soms heel grappig zijn. Stuk voor stuk zijn het hele leuke kinderen en zie je af en toe echt resultaat van je lesgeven. Het is lastig om de klas zelf te runnen, maar ik krijg genoeg oefenruimte, want de vaste lerares is vaak nergens te bekennen of ze besluit dat ze iets anders te doen heeft en glipt weg. Dit heeft als gevolg dat ik de rest van de dag voor de klas sta en maar moet uitzoeken wat ik ga doen. Of ze is nog wel in de school, maar ik heb geen flauw idee wat ze doet. Ik gok thee drinken in een ander lokaal of even een boodschapje doen.
De leerlingen zijn wel heel blij ons te zien. Elke dag zijn er kinderen die naar je toe komen rennen om je een knuffel te geven. Ook willen ze graag wat laten zien of vertellen. Elke dag is dit weer leuk.
Na een lange dag (7.20 – 13.00) mogen we dan naar huis. Nou eerder moeten, want als de school uit is, dan zijn alle leraren weg. Wie blijft er nou als je niet meer betaald word? Voorbereiden (als het wordt gedaan) gebeurd wel gedurende de lessen, want je loopt niet langs als zij aan het werk zijn, toch? Dat is verspilde energie. Het klinkt als een klaag verhaal, maar ik heb het regelmatig wel naar mijn zin. Het is zwaar en lang, maar de kinderen maken mij af en toe heel blij. En als je zelf niet glimlacht kan je ook niemand aansteken toch?

Als er vragen zijn over het lesgeven of over de school, dan vraag je het maar. Gooi het in een reactie of doe het op een andere manier. Ik denk dat flessenpost te lang zal duren, dus ik raad het niet aan. Je kan het natuurlijk altijd proberen!